Tagore Rabindranat

Rabindranat Tagore (1861–1941) je najveći pisac bengalskog jezika i najznačajnija indijska književna figura. Ovaj mistični pjesnik, prozni pisac, filozof, dramski pisac, kompozitor, slikar i prvi dobitnik Nobelove nagrade za književnost van evropskog kontinenta, za života je napisao približno 90 kratkih priča, a knjiga  Gladno kamenje i druge priče, prvi put objavljena 1916. godine u engleskom prevodu, sadrži ukupno 13 priča, napisanih u periodu između 1890-ih i 1910-ih. Svih 13 kratkih priča odlikuje povišeni ton imaginativnog i duhovnog, dat kroz diskretni spoj ljepote i istine. Kroz život indijske svakodnevice, Tagore lirski dočarava vlastito duboko razumijevanje najvećih ljudskih tragedija i istina u društvu. Priče se kreću od izmaštanih bajki, preko onih o duhovima,  kritike sistema kasta u Indiji, dijaloga s onostranim, problematizacije odnosa Indijaca i Angloindijaca, zapisa o odsustvu sapatništva pri preživljavanju potresnih ljudskih tragedija, pa do pitanja pobrkanog identiteta i melodramskog sagledavanja odnosa na relaciji muž–žena i majka–dijete. Knjigom Gladno kamenje i druge priče ovaj predstavnik indijskog romantizma potvrdio se kao vješt majstor pisane riječi, koji je bengalsku i indijsku kratku priču uspješno uzdigao na nivo ozbiljne umjetničke forme.